Voorlopig laatste update
Blijf op de hoogte en volg Lisette
03 Juni 2014 | Oeganda, Kampala
Lieve allemaal,
Mijn laatste blog voorlopig want over een paar dagen ben ik al weer in Nederland. Super leuk om jullie allemaal weer te zien. Ik hoop dat ik het goed gepland heb en dat mijn neefje of nichtje in de vijf weken dat ik in Nederland ben geboren zal worden.
Leuk om mijn klasje weer te zien, mee op kamp te gaan en te kunnen helpen met de afscheidsmusical. Ook fijn om weer even Nederlands eten te hebben. Ik heb echt zin in optimel, bruine boterhammen etc…En ik heb nu al zin in alle lunchafspraken, etentjes en lekker voetbal kijken in de kroeg, ook al doen we dat hier ook. Ik heb genoten van de champions league finale en wat vooral bijzonder is is dat supporters van de tegenstanders gewoon gezellig meedoen. Was een gezellige avond met Susume, Kafeero en Mugi. Afgelopen zaterdag ben ik samen met Mugi ook Nederland Ghana gaan kijken, maar in dit geval was ik de enige oranje supporter…
Goed, wat heb ik allemaal nog meegemaakt. Anja had als afscheid van de jongens de kinderen meegenomen naar een recreatiepark waar de jongens konden zwemmen. Ik zat daar samen met Emma op een bankje en ineens viel er een slang uit de boom. Emma sprong meteen weg, mijn reactievermogen liet me in de steek. Ik dacht eerst; “he dat is een slang, en een best grote” en toen zei Ssali, Lise go away there…Een leuke dag gehad aan het zwembad. De dag erna ben ik met Bryan naar zijn village geweest. Een autotocht van anderhalf uur maar wel leuk om de village te zien. Het is een beetje vergelijkbaar met Lwengo. Daar heb ik Bryan zijn ouders ontmoet en heb ik door de omgeving gewandeld met Bryan, heerlijk om even uit de drukte van Kampala weg te zijn.
Op maandag ging ik met Yusuf naar school voor de aanmelding en ook voor het betalen van het schoolgeld voor de andere jongens. Yusuf moest een test maken voor P2, maar dat bleek te moeilijk. De leerkracht vroeg om mijn mening en samen hebben we besloten om Yusuf toch maar in P1 te plaatsen ( groep 3). Een beetje vreemd natuurlijk voor een jongen van 13 jaar, maar hier zit hij echt het best op zijn plek en Yusuf heeft een soort van faalangst en moeite met tegenslagen dus vandaar deze beslissing. Yusuf was in eerste instantie een beetje teleurgesteld, maar nu na twee weken heeft hij het heel erg naar zijn zin. Hij vindt school leuk en zijn leerkracht vindt hij ook leuk. Het grootste probleem voor Yusuf is dat hij echt niet kan lezen. Terwijl ook in P1 wel verwacht wordt dat hij kan lezen, hij heeft dus heel erg veel hulp nodig en soms is dat voor mij heel erg lastig omdat hij nog steeds gebrekkig Engels spreekt ook al wordt het steeds beter. Maar wat voel ik me een “trotse moeder” wanneer hij me laat zien dat hij het woordje ball kan lezen en schrijven!!
En dan de andere jongens…Over Bruno valt eigenlijk weinig nieuws te vertellen, hij heeft nu door dat hij wanneer hij iets harder werkt op school hij heel veel kan, want het in een heel intelligente jongen, maar hij vindt spelen ook gewoon zo leuk, Ssempijja gaat er steeds beter uit zien. Ik heb echt de indruk dat het ziek zijn nu over is en dat het weer helemaal goed met hem gaat. Julius, Julius is niet meer helemaal zichzelf, er zit hem duidelijk iets dwars sinds zijn weglopen uit het huis, maar we komen er allemaal niet achter wat er precies aan de hand is. Ik geef hem elke dag even individuele aandacht en zaterdag heeft Mugisha alleen met hem gevoetbald wat hij wel super stoer vond, maar we zijn echt even zoekende. Rashid is elke dag bezig met push ups en sit ups, dansen en hard aan het werk zijn rapport te verbeteren, Ssali heeft eindelijk een tweede paar schoenen bemachtigd en is me daarvoor eeuwig dankbaar denk ik verder tekent hij heel graag en werkt ook hard voor school. Kevin heeft een behoorlijke preek van zijn leerkracht gehad over zijn gedrag op school waardoor hij zijn studie nu heel erg serieus neemt. Ik heb de preek iets genuanceerd voor hem en er op een rustige manier over gepraat. Voor Kenny is een nieuwe wereld open gegaan door zijn nieuwe bril, Emma zijn taken als “home manager” zijn uitgebreid. Eerst was het alleen koken, maar nu hebben we twee kasten die op slot kunnen om de voorraad te beheren en daarvoor is Emma verantwoordelijk. Hij neemt zijn taak erg serieus, als hij vindt dat er genoeg zeep in de emmer zit om te wassen krijg je echt niet meer…Ali heeft het tot zijn taak gemaakt om mij elke dag om 6:30 uur te komen wekken, met een vraag over schoolgeld, of gewoon omdat hij dat leuk vindt. Richard vindt het vooral leuk om me voortdurend voor de gek te houden en Reagan, Reagan is het nieuwe gezicht van GICHBELU en hangt nu met poster in de stad. Hij is heel trots!
Verder heb ik deze weken vooral hard gewerkt met Bryan, veel bezig geweest met het updaten van de website, de poster, administratie en voorzieningen in het boyshome. Zo zijn we 3 dagen bezig geweest met boodschappen voor het huis en heeft de loodgieter ook 3 dagen werk gehad.
De vrije tijd heb ik besteed met uitgaan met Mugisha, Steve, lol maken met de Uncles, gewoon genieten! Ook blijft het genieten gewoon door Kampala te lopen en op de bodaboda te rijden. Regels kunnen hier dagelijks veranderen en nu is er dus een regel dat je niet met drie op de bodaboda mag zitten. Gevolg is dat je dat natuurlijk toch doet, maar dat de achterste wanneer er politie in beeld is af moet stappen, moet rennen totdat het weer veilig is om te gaan zitten. Je snapt natuurlijk wel dat ik niet meer de achterste wil zijn...
En nu dus het voorlopig laatste weekje. Zondag ben ik nog naar Masaka gegaan, ik had Joseph in de 3 maanden hier nog niet gezien en ik wilde even afscheid nemen van Anthony. Joseph was echt super blij me te zien al vond hij het wel slecht dat ik niet eerder langs was gekomen en Anthony was ook weer heel blij me te zien. Genoten om even alle kinderen daar weer te zien en ik heb ook nog geholpen op school met het tekenen in 100 schriftjes, waardoor kinderen voorwerpen konden kopieren. Dan waardeer je het kopieerapparaat op de Bunders ineens enorm!! Gister ben ik naar de bioscoop geweest met Mugi, hij wilde me verrassen. Ik ga nog stappen met de Uncles, maar zeker ook nog naar de slum. Het is de laatste tijd niet veilig geweest om er heen te gaan, maar ik wil er zeker nog heen voordat ik terug ga naar Nederland!!
Ik mis jullie en ben blij jullie allemaal weer te zien volgende week!!
Lisette
Mijn laatste blog voorlopig want over een paar dagen ben ik al weer in Nederland. Super leuk om jullie allemaal weer te zien. Ik hoop dat ik het goed gepland heb en dat mijn neefje of nichtje in de vijf weken dat ik in Nederland ben geboren zal worden.
Leuk om mijn klasje weer te zien, mee op kamp te gaan en te kunnen helpen met de afscheidsmusical. Ook fijn om weer even Nederlands eten te hebben. Ik heb echt zin in optimel, bruine boterhammen etc…En ik heb nu al zin in alle lunchafspraken, etentjes en lekker voetbal kijken in de kroeg, ook al doen we dat hier ook. Ik heb genoten van de champions league finale en wat vooral bijzonder is is dat supporters van de tegenstanders gewoon gezellig meedoen. Was een gezellige avond met Susume, Kafeero en Mugi. Afgelopen zaterdag ben ik samen met Mugi ook Nederland Ghana gaan kijken, maar in dit geval was ik de enige oranje supporter…
Goed, wat heb ik allemaal nog meegemaakt. Anja had als afscheid van de jongens de kinderen meegenomen naar een recreatiepark waar de jongens konden zwemmen. Ik zat daar samen met Emma op een bankje en ineens viel er een slang uit de boom. Emma sprong meteen weg, mijn reactievermogen liet me in de steek. Ik dacht eerst; “he dat is een slang, en een best grote” en toen zei Ssali, Lise go away there…Een leuke dag gehad aan het zwembad. De dag erna ben ik met Bryan naar zijn village geweest. Een autotocht van anderhalf uur maar wel leuk om de village te zien. Het is een beetje vergelijkbaar met Lwengo. Daar heb ik Bryan zijn ouders ontmoet en heb ik door de omgeving gewandeld met Bryan, heerlijk om even uit de drukte van Kampala weg te zijn.
Op maandag ging ik met Yusuf naar school voor de aanmelding en ook voor het betalen van het schoolgeld voor de andere jongens. Yusuf moest een test maken voor P2, maar dat bleek te moeilijk. De leerkracht vroeg om mijn mening en samen hebben we besloten om Yusuf toch maar in P1 te plaatsen ( groep 3). Een beetje vreemd natuurlijk voor een jongen van 13 jaar, maar hier zit hij echt het best op zijn plek en Yusuf heeft een soort van faalangst en moeite met tegenslagen dus vandaar deze beslissing. Yusuf was in eerste instantie een beetje teleurgesteld, maar nu na twee weken heeft hij het heel erg naar zijn zin. Hij vindt school leuk en zijn leerkracht vindt hij ook leuk. Het grootste probleem voor Yusuf is dat hij echt niet kan lezen. Terwijl ook in P1 wel verwacht wordt dat hij kan lezen, hij heeft dus heel erg veel hulp nodig en soms is dat voor mij heel erg lastig omdat hij nog steeds gebrekkig Engels spreekt ook al wordt het steeds beter. Maar wat voel ik me een “trotse moeder” wanneer hij me laat zien dat hij het woordje ball kan lezen en schrijven!!
En dan de andere jongens…Over Bruno valt eigenlijk weinig nieuws te vertellen, hij heeft nu door dat hij wanneer hij iets harder werkt op school hij heel veel kan, want het in een heel intelligente jongen, maar hij vindt spelen ook gewoon zo leuk, Ssempijja gaat er steeds beter uit zien. Ik heb echt de indruk dat het ziek zijn nu over is en dat het weer helemaal goed met hem gaat. Julius, Julius is niet meer helemaal zichzelf, er zit hem duidelijk iets dwars sinds zijn weglopen uit het huis, maar we komen er allemaal niet achter wat er precies aan de hand is. Ik geef hem elke dag even individuele aandacht en zaterdag heeft Mugisha alleen met hem gevoetbald wat hij wel super stoer vond, maar we zijn echt even zoekende. Rashid is elke dag bezig met push ups en sit ups, dansen en hard aan het werk zijn rapport te verbeteren, Ssali heeft eindelijk een tweede paar schoenen bemachtigd en is me daarvoor eeuwig dankbaar denk ik verder tekent hij heel graag en werkt ook hard voor school. Kevin heeft een behoorlijke preek van zijn leerkracht gehad over zijn gedrag op school waardoor hij zijn studie nu heel erg serieus neemt. Ik heb de preek iets genuanceerd voor hem en er op een rustige manier over gepraat. Voor Kenny is een nieuwe wereld open gegaan door zijn nieuwe bril, Emma zijn taken als “home manager” zijn uitgebreid. Eerst was het alleen koken, maar nu hebben we twee kasten die op slot kunnen om de voorraad te beheren en daarvoor is Emma verantwoordelijk. Hij neemt zijn taak erg serieus, als hij vindt dat er genoeg zeep in de emmer zit om te wassen krijg je echt niet meer…Ali heeft het tot zijn taak gemaakt om mij elke dag om 6:30 uur te komen wekken, met een vraag over schoolgeld, of gewoon omdat hij dat leuk vindt. Richard vindt het vooral leuk om me voortdurend voor de gek te houden en Reagan, Reagan is het nieuwe gezicht van GICHBELU en hangt nu met poster in de stad. Hij is heel trots!
Verder heb ik deze weken vooral hard gewerkt met Bryan, veel bezig geweest met het updaten van de website, de poster, administratie en voorzieningen in het boyshome. Zo zijn we 3 dagen bezig geweest met boodschappen voor het huis en heeft de loodgieter ook 3 dagen werk gehad.
De vrije tijd heb ik besteed met uitgaan met Mugisha, Steve, lol maken met de Uncles, gewoon genieten! Ook blijft het genieten gewoon door Kampala te lopen en op de bodaboda te rijden. Regels kunnen hier dagelijks veranderen en nu is er dus een regel dat je niet met drie op de bodaboda mag zitten. Gevolg is dat je dat natuurlijk toch doet, maar dat de achterste wanneer er politie in beeld is af moet stappen, moet rennen totdat het weer veilig is om te gaan zitten. Je snapt natuurlijk wel dat ik niet meer de achterste wil zijn...
En nu dus het voorlopig laatste weekje. Zondag ben ik nog naar Masaka gegaan, ik had Joseph in de 3 maanden hier nog niet gezien en ik wilde even afscheid nemen van Anthony. Joseph was echt super blij me te zien al vond hij het wel slecht dat ik niet eerder langs was gekomen en Anthony was ook weer heel blij me te zien. Genoten om even alle kinderen daar weer te zien en ik heb ook nog geholpen op school met het tekenen in 100 schriftjes, waardoor kinderen voorwerpen konden kopieren. Dan waardeer je het kopieerapparaat op de Bunders ineens enorm!! Gister ben ik naar de bioscoop geweest met Mugi, hij wilde me verrassen. Ik ga nog stappen met de Uncles, maar zeker ook nog naar de slum. Het is de laatste tijd niet veilig geweest om er heen te gaan, maar ik wil er zeker nog heen voordat ik terug ga naar Nederland!!
Ik mis jullie en ben blij jullie allemaal weer te zien volgende week!!
Lisette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
